Szkola informacje

-      Zsuń wargi w dzióbek, cmokaj.

-      Naśladuj mlaskanie.

-      Kląskaj, naśladując jak jedzie konik.

-      Zamknij buzię, nabieraj powietrza w policzki i rób balony.

-      Rób na zmianę szeroki uśmiech i wąski dzióbek.

-      Dmuchaj na świeczkę, watkę, piórko lub papierek.

-      Chuchaj na zmarznięte ręce.

-      Otwórz szeroko buzię, przy otwartej buzi licz górne zęby, podnosząc przy tym wysoko język i dotykając każdego zęba oddzielnie.

-      Otwórz szeroko buzię, język podnoś do podniebienia i opuszczaj.

-      Wypychaj językiem – od środka – raz jeden, raz drugi policzek.

-      Rób balon na zmianę w prawym i lewym policzku.

-      Wyobraź sobie, że twój język jest pędzelkiem. „Maluj” czubkiem języka na podniebieniu różne wzory.

-      Otwórz buzię, wsuwaj i wysuwaj język, naśladując szufladę.

-      Wyciągaj język na brodę.

-      Kieruj język do kącików ust – zrób z języka wahadełko.

-      Otwórz szeroko buzię i oblizuj usta dookoła, najpierw w prawo, potem w lewo.

-      Wsuwaj język między rozchylone zęby.

-      Wysuwaj długi i cienki język.

-      Otwórz buzię, na zmianę dotykaj językiem górnej i dolnej wargi.

-      Staraj się dotknąć językiem do nosa.

 

 

Uwaga!

Dzieci, które w czasie mówienia nawykowo wysuwają język z buzi, nie mogą wykonywać ćwiczeń, które wymagają wyciągania języka przed zęby, gdyż pogłębia to wadę wymowy. Dzieci te mogą wykonywać tylko pierwszą partię ćwiczeń.

Szkola informacje

U małych dzieci (3-5 lat) czasem występuje tzw. niepłynność fizjologiczna, która bardzo przypomina jąkanie. Jest ona spowodowana tym, że małe dziecko chce i próbuje dużo powiedzieć, ale jego skromne jeszcze możliwości językowe na to nie pozwalają. W każdym przypadku niepłynności (zarówno tej rozwojowej – naturalnej, jak i tej wymagającej terapii) warto wiedzieć, jak postępować, by pomóc dziecku osiągnąć płynność mówienia:

-      nie zwracaj uwagi na jąkanie (zwłaszcza, jeśli dziecko nie zdaje sobie sprawy z tego, że mówi niepłynnie),

-      nie uświadamiaj dziecku, że ma widoczne trudności z mową,

-      nie okazuj zaniepokojenia czy zniecierpliwienia, bo nawet najmłodsze dziecko szybko wyczuje nasze zdenerwowanie i zacznie podejrzewać, że coś złego się z nim dzieje,

-      nie upominaj "Mów ładniej!", "Mów wolniej!", "Nie jąkaj się!". Gdyby mogło, nie jąkałoby się,

-      nie poprawiaj,

-      nie każ powtarzać,

-      nie dopowiadaj za dziecko końcówki słowa lub zdania, nie wyręczaj w mówieniu,

-      nie mów przy dziecku o problemie jego niepłynności.

-      nie podkreślaj faktu, gdy dziecko mówi gładko – pomyśli, że kochamy je tylko wtedy, gdy mówi płynnie.

Szkola informacje

TRZYLATEK:

Rozumie to, co do niego mówimy i spełnia proste polecenia

Pytany podaje swoje imię

Próbuje wykonywać codzienne czynności według podanych instrukcji

Wypowiada kilkuwyrazowe zdania, mówi chętnie i dużo

Zadaje pytania, nie zawsze jasno sprecyzowane

Powinien wymawiać prawidłowo wszystkie samogłoski (nosowe ą może brzmieć jak –om), spółgłoski p, b, m, w, f, t, d, n, l, ś, ź, ć, dź, ń, k, ch, j, ł

Głoski sz, ż, cz, dż oraz s, z, c, dz mogą być wymawiane jako ś, ź, ć, dź, a głoska r jako l

CZTEROLATEK:

Rozumie i wykonuje nasze polecenia (zawierające wyrażenia przyimkowe na, pod, obok, za itp.)

Rozpoznaje i nazywa podstawowe kolory

Pytany, odpowiada co robi

Odpowiada na pytania (dlaczego?)

Potrafi mówić o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, chociaż czasem myli określenia czasu

Jest zaciekawiony poprawnością językową, choć w jego mowie zdarzają się niepoprawne konstrukcje gramatyczne

Zadaje bardzo dużo pytań (po co? jakie? dlaczego?)

Stosuje neologizmy dziecięce, gdy nie pamięta lub nie zna nazwy przedmiotu czy zjawiska np. uszolog (lekarz od uszu). Nie należy utrwalać neologizmów i zawsze podawać prawidłową nazwę

Powinien wymawiać s, z, c, dz (twardo, z zamkniętymi zębami), głoski sz, ż, cz, dż mogą być wymawiane jako s, z, c, dz, a głoska r jako l

Nie powinniśmy zmuszać dziecka do wymowy głoski r, gdyż aparat mowy nie jest jeszcze na to przygotowany i może dojść do wytworzenia nieprawidłowego dźwięku (np. r – tylnojęzykowe)

PIĘCIOLATEK:

Stosuje wypowiedzi wielozdaniowe, opowiada zdarzenia, opisuje przedmioty i ich zastosowanie, używa różnych przyimków

Uwzględnia kolejność zdarzeń i zależności przyczynowo – skutkowe

Potrafi wyjaśnić znaczenie słów

Dokonuje autokorekty  mowy, znikają nieprawidłowości gramatyczne

Może wymawiać jeszcze r jako l,  a głoski sz, ż, cz, dż czasami jako s, z, c, dz. Często pojawia się hiperpoprawne brzmienie np. „rarka” zamiast lalka, albo „szok” zamiast sok

SZEŚCIOLATEK

Ma opanowane podstawy systemu językowego

Powinien wymawiać prawidłowo wszystkie głoski

Free Joomla! template by L.THEME